เดี่ยว ๆ ( One man )

19 มิถุนายน 2551 09.20 น. ปวดหัวแทนพี่น้องผู้ครุ่นคิด และหมกมุ่นอยู่บริเวณเขตสะพานมัฆวานรังสรรค์กรุงเทพฯ ท่านเล่นปักหลักตั้งเต็นท์อยู่โยงกันยาวนานวันเลย---มีหลากหลายวัยอายุ สุขภาพร่างกายทั้งแดดทั้งฝนแต่ละวันแปรเปลี่ยนอยู่เรื่อยต้องระมัดระวังใส่ใจดูแลกันให้ดีนาครับ งานเดินกระบวนที่เร่งร้อนเข้มข้น เฉพาะหมู่กลุ่มท่านที่พากันอพยพมาจากต่างจังหวัดปักเต็นท์ปักกลดนอนตามถนนรนแคมระแวกนั้น ลำบากกายโดยแท้พี่เอ๋ยน้องเอ๋ย งานบนเวทีของฝ่ายเดินกระบวนก็เผ็ดร้อนดุเดือดยิ่งนัก ถึงตานี้อาจจะมีคนย้อนแย้งมาว่าแล้วสูล่ะเลือกฝ่ายไหน ? ........ น๊านนนนน !? บอกแล้วท่านเหยยพี่เอ๋ยน้องเอ๋ยระยะเวลานี้กับสถานะทางการเมืองของประเทศไทย มันสมรม ----มันบีบรัด----คัดแยกให้ความเป็นพลเมืองแห่งประเทศนี้ต้องถูกคาดคั้น --- เล็งคะเนนับให้เลือกฝ่ายอยู่ ---- เลือกฝ่ายนิยม ! ----- “โง่ ......... มันเป็นคนโง่เป็นพวกไม่รู้ร้อนรู้หนาว --- ไอ้คนหน้าโง่!” ----- นั่นแหละเป็นข้อหาของหมู่เหล่าผู้กำลังเขม็งเกลียว ก่นด่าแช่งชักงัดง้างกัน “ โง่..... ! ” คือเสียงสบถด่าต่อกันและกันยัง.........ยังไม่พอแถมด่ามายังสูท่านโอ๊ะ กราบอภัยท่านที่อ่านมาถึงวรรคนี้ด้วยขอรับ ---- ด่ามายังใครก็ตามที่จะไม่ยอมเข้าพวกเข้าฝ่าย เพราะเหตุสถานการณ์มันออกไปทำนองทางนั้น 11.38 น. มาแย๊วววววว ............ ลูกนกปรอดเขียวสองตัวแดงๆ ตาโปนๆที่กิ่งย้อยต้นมะม่วงโน้มต่ำลงมาจะเรี่ยดินอยู่น่ะ แม่มานท่าจะคำนวณพลาดไป..... ! เวลาฝนเทลงกิ่งก้านมัน โอนนน อ่อนค้อมต่ำลงหลบซ่อนอยู่ใต้ใบบังสาดฝอยฝนนั่นต่ำเตี้ยลง ----- แล้วบ้านนี้ก็มีหมาติดคุกมันเขี้ยวในอาณาบริเวณบ้านที่ออกไปไหนมาไหนไม่ได้อยู่ตั้งสามตัว ......... ! ----- อย่าพานพลาดพากันหล่นตุ๊บมาทีเดียวนา ลูกนกเอ๋ยลงกระเพาะหมาๆแน่ๆ ฝนสาดซัดเทลงโปรยปรายยย ----- ตูข้าไปด้อมๆมองๆ อยู่ใกล้กิ่งใบเอออ....... ยังอยู่ดีสองตัวพากันนอนหมอบหัวซุกหัว ------ อยูในรวงรังเปียกๆนี่ ----- ซักๆผ้าที่แช่กองไว้ในกาละมังนั่นแต่มะวานเรียบร้อยตากมันเลยท่ามกลางปรอยฝอยฝน ผ้าเราแต่ละตัวทน ----- อย่างทนทานเหมือนเจ้าของผู้สวมใส่มันแหละทนแดดทนฝน เหออ ๆ