16 กุมภาพันธุ์ 2551
2208 น.
ให้ตายสิโรบิ้น ! ตูข้าซื้อ 064 แต่มันดันไปโผล่เป็น 054 โฮ๊ะกรรม เหออๆคนที่วีนสุดๆน่ะคือท่านเจ้าแม่หวย ป้าน้อยศรีสุวรรณแหละ ป้าแกได้มาจากเบอร์ กท.ทะเบียนรถคนคลอดบุตรน่ะ ............ ฮืออออ
“ เอาใหม่ ......... เอาใหม่ งวดหน้า ”
เหออๆ แหนะมีปลอบใจกันด้วย
คนซื้อเจ้าประจำนี่ท่านก็เล่นกันจั๊งแหละ สำคัญคือชอบซื้อชอบเสี่ยง ซึ่งก็ซื้อตามที่ท่านแจ้งบอกตัวเด็ดมา
เพราะข้อถนอมน้ำใจผู้ที่นับถือกัน ฐานท่านเป็นผู้ใหญ่อยากให้ผู้น้อยมีเงินมีทองกับชาวบ้านท่าน เหออๆกราบจริงๆข้อนี้มองไม่เห็นแววเลยอ่ะ คุณป้าเอ๋ย
จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไปเดี๋ยวป้าแกได้ยิน !
มีตลาดนัดหน้าสี่แยกอำเภอนี่ทุกเย็นวันเสาร์และวันอังคาร
คน(บางคน)ลอกทององค์พระ
ชาวบ้านเสื้อเขียวเสื้อแดง(บางกลุ่ม)ยกพวกตะลุมบอนกัน
ตร.ตชด.(บางกลุ่ม)จับคนไปทรมานรีดเอาทรัพย์เขา
โฆษก(บางคน)ถูกตราหน้าว่าเป็นคนสับสนทางเพศ
ความตาย(บางชนิด)สำหรับคนบางคน ขึ้นสวรรค์
เย็นนี้ตูข้างดกิจกรรมเคลื่อนไหวนอนแบบ เซ็ทตัวหมกตัวอยู่ในห้องนอนกับการอ่าน – ดู
เพลินๆไปจนหลับ
17 กุมภาพันธุ์ 2551
0754 น.
ท้องฟ้าพักนี้ ช่วงเวลานี้ท่านจะเป็นไข้บ่อยๆอย่างเช้านี้เป็นอึมครึมไม่พูดไม่จาอีกแล้ว โทนใบไม้สีเขียวยังระบัดใบเขี๊ยวนิ่งสงบจากพื้นยันยอดทิวไม้ เช้านี้มีเสียงนกกระปูดด้วย
" ปู๊ด ดด .....ปูดดด ๆ ๆ
ปู๊ด ดด .....ปูดดด ๆ ๆ
(นกกระปูดตาแดงน้ำแห้งก็ตาย)
(นกกระปูดตาแดงน้ำแห้งก็ตาย)
.น้ำ ลง น้ำลงเมื่อเดือน ยี่
.น้ำลง ปีนี้ .อก ของพี่กลัดหนอง
.พอน้ำลง นกกระปูด มันร้อง
.พอน้ำลง นกกระปูด มันร้อง .
.น้ำแห้งขอดถึงก้นคลอง มองเห็นปลา ติดตม
.น้ำ ลง พี่ลุยน้ำเพียงน่อง
.น้ำลง นกร้อง อกพี่ต้อง ขื่นขม
.คำสัญญา มาแปรเปลี่ยน เลิกล้ม
.พี่ต้องเงียบเหงาเศร้าตรม
.ซมเหมือนนก กระปูดมันร้อง "
น้ำลงนกร้อง ขับร้องโดย พรไพร เพชรดำเนินจากภาพยนตร์เรื่องมนต์รักลูกทุ่งมิตร ชัยบัญชา+เพชรา เชาวราฎร์
คลิ๊กฟังเพลง: http://www.wherearepop.com/members/qoq/MonRakLookTungOst6.SWF
อีตรงเสียง ปู๊ด ดด .....ปูดดด ๆ ๆ ......... ปู๊ด ดด .....ปูดดด ๆ ๆ
นั่นน่ะคือเสียงท่านผู้แต่งเพลงนี้ครูไพบูลย์ บุตรขัน
ผู้เกรียงไกรในวงการนักแต่งเพลงครั้งอดีต
0900 น.
แดดแจ่ม สว่างจ้าเย๊ยยย สาดอาบไล้เข้ามาทางด้านหน้าอาคารสำนักงานนี่
แหนะ ม่ายรู๊ ......... ม่ายรู๊นะ?
นกอีเอี้ยงสองตัวผัว – เมียบินแว๊บเข้ามาพากันเกาะซี่กรงเหล็กที่ครอบบานหน้าต่างห้อง
ซึ่งอีกชั้นถัดจากกรงเหล็กในห้องนี่มีกรอบบานกระจกสีชาเลื่อนปิด – เปิดรับลมได้
นกเลยมะเห็นคนอยู่ ทั้งคู่เกาะเหนี่ยวจับซี่เหล็กเคียงข้างจูบปากกันจู๋จี๋ดู๋ดี๋ ได้แต่ดูแหละ
เปิดซะดี ไหม๊ ?
เปิด – ไม่เปิด .......... อ๊ะไม่ดีกว่าอย่ารบกวนสรรพชีวิตด้วยกันเลย
มันมาจูบปากกันให้เห็นแล้วมันก็โผบินจากไปตามวิถีของนกเอี้ยง
ตูข้าว่า(คนเดียวนะ) ดวงอาทิตย์ท่านไม่ได้ขึ้นทางทิศตะวันออกตรงๆหรอกเช้านี้
ท่านโผล่มาของท่านทางทิศตะวันออก เฉียงๆไปทางใต้แหละ
ก็ดูสิสาดแนวร่มเงาไม้ที่พาดทับลงผิวถนนที่พุ่งเข้ามาหน้าอาคารสำนักงานนั่น ร่มเงามันบอกว่าท่านมาทางนั้น แสงแจ่มแต่นิ่งสงบ เจ้าไก่แจ้ตัวเท่ากำปั้นนี่แถกปีกกางอกออก ทำอาการ แถๆ .......... แถ ... แถ จะปี้ตัวเมียอยู่เรื่อย ฝ่ายพวกตัวเมียก็ท่าจะให้ทียอบตัวหมอบตน ชี้ชันก้นมาดี๊ มาดิ๊อยู่ในที แล้วเจ้าไก่แจ้ก็โก่งคออันสง่างามของมันขันอยู่ เกี๊ยกๆ ..... เกี๊ยกๆ
ถนนที่พุ่งตรงเข้ามายังหน้าอาคารสำนักงานเรานี่ ดูงามเหมาะดีในท่ามกลางแวดล้อมดงป่าไม้ยืนต้นขนาดกลาง โดยส่วนใหญ่จะเป็นป่าสะแกเป็นหลักมากว่าเพื่อน
แนวทิวไม้ถูกตัดแต่งเก็บกิ่งก้าน ให้เป็นแถวเป็นแนวตามแนวตรงของเส้นถนนที่พุ่งเข้ามายังหน้าสำนักงาน เรื่องนี้ยกให้ท่านพี่จ่ากู๋ผู้เชี่ยวชาญทางเทคโนโลยีภูมิทัศน์ – แวดล้อม ผู้ช่างประดิษฐ์ประดอยไปซะทุกเรื่อง
เอ้อออ พูดถึงพี่จ่านี่เมื่อสามวันก่อนพี่แกมาตะโกนบอก
“ …….. พี่ไปบริจาคสิ่งของให้น้องๆ นักเรียนก่อนนะ ”
อ๊ะ ........... อาเฮียเรา ไรนั่น?
ขวดกาแฟทรงแปดเหลี่ยมสวยๆที่อาเฮียซื้อมาเป็นแพ็คดื่มประจำวันน่ะ พี่ท่านนำมาล้างๆให้สะอาดคว่ำไว้แล้วก็เปิดขวดน้ำปลาอย่างดีพิเศษแบ่งเทใส่แต่ละขวดกาแฟเล็กๆ(ขวดละร้อยกว่าซีซี) ปิดผนึกฝาแบบฟล็อบปี้ซะให้แน่น แบ่งใส่ๆเอ้านับจัดเรียงลงไว้ในถาดโฟมนั่นนับได้สิบกว่าขวดที่อาเฮียจัดแบ่งไว้
โฮ๊ะ ......... คุณพี่?
“ เฮอะ เหอะนี่ที่โรงเรียนหนูๆใกล้ๆนี่ ”
อาเฮียแกไปในชุดเต็มพิกัดนักรบแรงเย่อร์ หมวกแก็ปสีดำปักตราสัญลักษณ์ประจำหน่วยฉกาจฉกรรจ์ ดึงแก็ปลิ้นหมวกลงมาปิดๆปัดลงเอียงขวา แกส่งยิ้มให้สองขยักแล้วเดินกรงประคองถาดโฟมหมู่ขวดน้ำปลาไปสตาร์ทรถเขียวปื้อ รุ่นสงครามเดียนเบียนฟู
ปรื้น ......... ปรื๊นนนนนนน ๆ
ไปแล่วววววว
ที่ รร.ชั้นประถมศึกษาในภาคอาหารกลางวันคุณครู ได้แจ้งบอก
“ อ้าวนี่ใครจืดดดด ใครจางใครต้องการเพิ่มน้ำปลานะนี่เล๊ย น้ำปลาขวดเล็กผู้ใหญ่ใจดีแถวๆนี้ท่านนำมามอบบำรุงพวกเรา ”
แต่อย่าพากันเค็ม มากนักนะ !
1530 น.
อยู่ไหนครับคุณลุง ?
ขาประจำกันคนเคยค้าม้าเคยขี่ ก๊ะคุณลุงวิเชียรบ้านหนองกระทุ้ม ตำบลหนองพลับ
“ อ๋อ อยู่หนองพลับครับ ”
อ๊ะ ......... แล้วผมจะกลับยังไงเล่า
เป็นฮงๆ ............. ตูข้าก็เพิ่งอาบน้ำสร็จใหม่ๆแต่งเนื้อตัวอยู่คิดได้ เลยกดโทร.
ไปหาลุงผู้ขาประจำท่านสารถีผู้ใจเย็นเพื่อนำส่งสู่เป้าหมายคิวรถอย่างปลอดภัย
“ แล้วอยู่ไหนล่ะเนี่ยะ ? ”
ฮง ............. เป็น งง ก็คนเคยๆอ่ะคุณลุง
..................?แกท่าจะกรองประมวลผลในหน่วยประมวลผลกลางขมอง เมื่อยินเสียงตูข้าผู้เป็นลูกค้าผู้ชอบใจกัน?
“ อ๊อออออ ใจ .............. ”
เย๊น .............. !
“ บึดเดี๋ยวใจ ----- ผมออกไปตอนนี้แหละรถยังไม่หมดหรอก ”
ฮือออ รถมันไม่หมด แต่ใจคนมันพอเข้าเกียร์แล้ว มันกระโดด ย๊วม ! เลยนาลุงนา?
ผมแต่งตัวแล้วนะครับลุง?
เสื้อยืดกางเกงชาวนาพร้อมเกิบคีบ เหออ ๆ
“ เดี๋ยวจะรอหรือเปล่า ผมจะออกหนองพลับเดี๋ยวนี้ ประมาณชั่วโมงแหละไปถึง ”
เอาดิ๊รอ อยู่แล้วพวกเดียวกัน
รอได้ถึงไหนถึงกันอยู่แล้ว
“ รอผมรอคุณทุกเวลาแม้วันเดือนจะนานช้า
อย่างไรผมไม่แปรผันความหวังไม่มีถึงนานเป็นปีเลยนั่น
แม้ใจคุณจะเปลี่ยนผัน ผมนั้นก็ไม่เปลี่ยนแปร
รอผมรอคุณได้จริงๆ แม้ว่าคุณจะทอดทิ้งผมไปอย่างไม่แยแส
ไปสุขกับใครไปเป็นของใครกันแน่
แม้ใจผมจะช้ำเป็นแผลยังแน่รอคุณกลับมา
อ้อมแขนจะรอวันคุณกลับ
จะจูบรับแก้มของคุณที่ค่า
……………….. ”
รอทุกเวลา ขับร้องโดย สญ.สญ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น